ΆΚΤΙΣΤΟ ΦΩΣ

Ανέρωτο κρασί να κοινωνούν, τα όνειρα γυρεύουν
σε μια γωνιά μοναχική σαν άγρυπνοι ξενύχτες
Σε πίστες αδειου φεγγάριου , τη νύχτα τους ξοδεύουν
λίγο πριν φεξει η αυγή, το σκάνε σαν αλήτες

Στο πορφυρό το δειλινό ,τα βλέπω να χορεύουν
Σε ήχο ρέκβιεμ μαγικό φερμένο απ τους αιώνες
Χαϊδεύοντας την άρπα σου τα μάτια ταξιδεύουν
Στα θέλω σου που μείνανε αγνού παιδιού εικόνες

Όμως εσύ, είσαι εκεί , σαν θεϊκό ανείπωτο ρήμα
Μοιάζει η άγια σου μορφή λευκού αγγέλου ντύμα
Με μελωδία μυστική ψηλά με αρμενίζεις
Στη στοργική σου αγκαλιά γλυκά με νανουρίζεις

Βάλσαμο είσαι στην ψυχή , ήλιος μου και αχτίδα
Άκτιστο φως σαν διαπερνάς της μοναξιάς τα γκρίζα
Μια μυρωδιά μεθυστική η αύρα της πνοής σου
Με κρύβεις μες στα βάθη σου,με σβηνεις στο φιλι σου