Λυπάμαι που με ξέρεις τόσο λίγο
Που δεν σε άφησα ν ’αγγίξεις τις πληγές
Γραφτό μας ίσως ήτανε να φύγω
Και μην αφήσεις να σε πνίξουν ενοχές
Συγγνώμη που δεν τόλμησα να ριξω
Τα τόσα πάθη μου σε λίμνες σκοτεινές
Στησαν παγίδες και δεν λέω να ξεφύγω
Μάγισσες νύχτες σε συνήθειες κακές
Σαν γέρικο σκαρί τώρα γυρίζω
Με αναμνήσεις ξεχασμένες απ΄ το χθες
Λιμάνια και στεριές πια δεν ορίζω
Ναυάγια μοιάζουν όλες μου οι στιγμές
Σάββατο 11 Ιουλίου 2009
ΛΥΠΑΜΑΙ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)