THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES

Δευτέρα 25 Μαΐου 2009

ΑΛΜΥΡΟ ΝΕΡΟ ΤΗΣ ΛΗΣΜΟΝΙΑΣ

Πάλι σε νιώθω να κυλάς στα ίδια λάθη
Πάθη τυλίγουν της ζωή σου τον καμβά
Κι αν πίστευα ότι ο χρόνος θα σε αλλάξει
Κάλπικα λόγια που χορεύουν σαν τρελά

Αν της ψυχής τα μονοπάτια σε πλανεύουν
Σε παρασύρουν σ ένα κόσμο αλαργινό
Αν οι παλμοί της νιότης σου σε στέλνουν
Σ’ ατέρμονο κοχλία δίχως τελειωμό

Σταγόνα της βροχής μοιάζει το δάκρυ
Ρυάκι μ αλμυρό νερό της λησμονιάς
Κι αν η ελπίδα ακόμα μέσα μου υπάρχει
Ψεύτικη είναι και αρχίζεις να ξεχνάς .

Μαζί του παρασέρνει τα όνειρα μου
Στον δρόμο του χαράζει την πληγή
Κι αν χώρο έχω μέσα στην καρδία μου
Ιούδα μοιάζει το τελευταίο μας φιλί

Κυριακή 24 Μαΐου 2009

ΛΥΤΡΩΣΗ

Ανάσκελα σε βρίσκω να ισορροπείς στο κενό
της ζωής σου αγναντεύεις τα υπέρλαμπρα άστρα
με αιθέριες σκέψεις να σχηματίζουν βιτρό
στων θολών σου τζαμιών τα βρώμικα ράχτα .

Κάθε βράδυ τη φωνή σου ακούς γοερά
να χάνεται αντηχώντας στο πηκτό το σκοτάδι
νιώθεις τα όνειρα σου να πουλιούνται φθηνά
σε κρυφό αλγερινό της ερήμου παζάρι .

θέλεις κουρασμένη αργά μετά την δουλειά
το κορμί σου να λουστεί της ηδονής την ζάλη
περπατάς στο δρόμο μα σταματά η σκιά
μόνη προχωρείς και κουνάς το κεφάλι .

Απάγκιο λιμάνι ζητάς στη ζεστή μου αγκαλιά
Της μοίρας γραφτό να βρεθείς στης ζωή μου
Εύθραυστη μοιάζεις τώρα , σε γεμίζω φιλιά
λύτρωσης κομμάτι κι εσύ στην ψυχή μου .

Δευτέρα 18 Μαΐου 2009

ΥΓΡΗ ΟΡΧΙΔΕΑ

Ορχιδέας καλλίγραμμο παιχνιδιάρικο σπέρμα
Ρουφάς της άνοιξης τους χυμούς και το χρώμα
Σπίλοι στολίζουν το ωραίο σου δέρμα
Υγρή ονείρωξη το δικό σου το σώμα .

Τα μαύρα σου μάτια απύθμενο τέλμα
Αντιζυγίζουν της ζωής μου το έρμα
Κυλάς μες στις φλέβες μου ολοπόρφυρο αίμα
Καυτή η ανάσα σου με φτάνει στο τέρμα .

Χυμούς φωτόδεντρου μου δίνει η μορφή σου
Απομυζώντας το νέκταρ αγνού παραδείσου
Μπολιάζω μέσα σου της ψυχής μου το νάμα
Ριγώ και χάνομαι στης ψυχής μου το κάρμα

ΠΛΑΝΗ

Χαμένος στο δρόμο της ονείρωξης και της πλάνης
Κτίζω παλάτια χρυσά , στην άμμο σπαρμένα
Χαϊδεύοντας τα αυτιά της δικής σου αυταπάτης
Κομμάτια του κόσμου σου , στολίδια μπλεγμένα .

Πλάθω με λόγια άξια , στο κύμα δαρμένα
Με άρωμα και χρώμα αληθινού παραδείσου
Ζωγραφίζω κάστρα , κρυφά , ονειρεμένα
Βυθίζομαι στις πτυχές της δικής σου αβύσσου.

Νιώθω την έξαψη αργά να με παίρνει
Σμιλεύοντας αγγέλους στο δικό σου το σώμα
Άμπωτη το βότσαλο αργά παρασέρνει
Καθώς σμίγει των κορμιών μας το στρώμα .

Δευτέρα 11 Μαΐου 2009

ΠΟΡΝΕΙΟ

Φως ιλαρό , από μια λάμπα του δρόμου
Παραπατώντας ως την άκρη του κόσμου
Μεθυσμένη παραίσθηση ,ενός παραδείσου
Με σπρώχνει αργά στην αγκαλιά της αβύσσου.

Προθάλαμος στην σιωπή, μια γριά με κοιτάζει
Δεκαπέντε ευρώ μου ζητά δεν με νοιάζει
Μπούχτισα τόσο πια στη ζωή μου
Τόσο πουλώ κι εγώ την ψυχή μου.

Καλλονή από έβενο είναι τώρα μπροστά μου
το χρώμα της μοιάζει μ’ αυτό στην καρδιά μου
παρασύρομαι στης ηδονής τα πλοκάμια
αισθάνομαι ρίγος απ’ τα γλυκά της τα χάδια .

πρωτόγονα ένστικτα ευθύς με κατακλύζουν
ιδρώτας μα εικόνες στο μυαλό μου γυρίζουν
κορμιά που πάλλονται μα δεν είναι ένα
όνειρα αλαργινά που μοιάζουν κλεμμένα .

κορύφωση που θυμίζει μια μάσκα θεάτρου
τσιγάρο στα κλεφτά με την γεύση θανάτου
προσπαθώ να σε δω καθαρά μες τα μάτια
το δάκρυ σου κάνει την ψυχή μου κομμάτια .

μήπως φταίω εγώ που σου έδωσα ελπίδα
που διέπραξατο μεγάλο μου σφάλμα
σε μια ζωή προδομένη , χωρίς πατρίδα
να ζητήσω να σε δω μες τα μάτια