THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES

Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2009

ΑΤΙΘΑΣΕΣ ΜΙΚΡΕΣ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΕΣ


Ζωγραφίζω τη μορφή σου
Κι η βροχή έξω που πέφτει
Πάλι θα σε φέρει πίσω
Στου μυαλού μου τον καθρέφτη
Ξεδιπλώνω αναμνήσεις
Άλμπουμ με φωτογραφίες
Ξέρω πως δε θα γυρίσεις
Και μιλούν οι ευαισθησίες

Ατίθασες μικρές ευαισθησίες μου
Ισόβια το νου μου κυβερνάτε
Αν ειν’ όλες αυτές οι αμαρτίες μου
Αξίζει το σταυρό που κουβαλάτε
Αλύγιστες σαν σίδερο φοβίες μου
Σαν ερινύες χρόνια κυνηγάτε
Ερωτικές , πικρές οι ιστορίες μου
Και μια ψυχή που θέλει να θυμάται

Ταξιδεύει τ’ όνειρο μου
Μα δεν έχει βρει λιμάνι
Τριγυρνάει κάθε νύχτα
Ανυπότακτο αλάνι

Είχα τόσα να δώσω
Την αγάπη να κερδίσω
Δες τι απέγινε ωστόσο
Μες’ τη μοναξιά θα ζήσω

Ατίθασες μικρές ευαισθησίες μου
Ισόβια το νου μου κυβερνάτε
Αν ειν’ όλες αυτές οι αμαρτίες μου
Αξίζει το σταυρό που κουβαλάτε
Αλύγιστες σαν σίδερο φοβίες μου
Σαν ερινύες χρόνια κυνηγάτε
Ερωτικές , πικρές οι ιστορίες μου
Και μια ψυχή που θέλει να θυμάται

μαγδα ...η συζυγος μου ζωγραφιζει..
http://www.youtube.com/watch?v=lWhy0ZGr56c

ΦΟΡΑ ΤΑ ΤΑΚΟΥΝΙΑ ΣΟΥ


Σάββατο βράδυ μοναχή
Γυρνάς στο σπίτι σαν τρελή
Τη μοναξιά σου πάλι κλαις
Σε κυνηγούν οι ενοχές
Μαζί σου έπαιζε αλλά
Τα πράγματα είναι απλά
Προσπέρασε τη λογική
Γιατί να ζεις θέλει ψυχή

Φόρα τα τακούνια σου
Και χόρεψε με πάθος
Είναι ο έρωτας
Το πιο μεγάλο λάθος
Ντύσου μες τα κόκκινα
Με όπλο το φιλί σου
Δαίμονες και άγγελοι
Παλεύουν στο κορμί σου

Σάββατο βράδυ να μην κλαις
Για όλα πάντα εσύ δεν φταις
Ειν’ η ζωή τόσο μικρή
Να την περνάς σαν φυλακή

Δυνάμωσε την μουσική
Βαλε ρυθμό μες το κορμί
Βγες έξω να ερωτευθείς
Το πάθος να μην φοβηθείς

Φόρα τα τακούνια σου
Και χόρεψε με πάθος
Είναι ο έρωτας
Το πιο μεγάλο λάθος
Ντύσου μες τα κόκκινα
Με όπλο το φιλί σου
Δαίμονες και άγγελοι
Παλεύουν στο κορμί σου
ΜΑΓΔΑ(ΕΡΥΝΙΑ)

ΚΕΡΑΣΜΑ ΒΟΥΒΟ


Μαβι πουκάμισο για σένα θα φορώ
Απόψε κέρασμα βουβό για την γιορτή σου
Με εξηγήσεις πες μου αλήθεια πως μπορώ
Να καταφέρω να αλλάξω την ψυχή σου

Με ουτοπίες κτίζω κάστρα στη ζωή
Τα ντύνω όμορφα με χρώματα κι ασπίδες
Μα ένας δράκος με ανάσα φλογερή
Μου τα γκρεμίζει σαν δυο ξύλινες σανίδες

Με διαβατηριο ληγμενο και μισο
μοιαζουν τα χρονια που περασα μαζι σου
και συ τελωνης να μου λες πως δεν μπορω
σαν μεταναστης να ''ρθω στην ζωη σου



© Copyright, ZAKU

Μυστική Κραυγή



Όποιον κι αν ζήτησα θεό
Τον κόσμο μου δεν γνώρισε
Όλοι με κάναν να πονώ
Κι η μοίρα μου κοιμάται

Κι αν ζήτησα τον ουρανό
Την πίκρα μου δεν χώρεσε
Έστειλε δάκρυα φωτιάς
Για μένα που λυπάται

Στα χείλη μου λυγίζει η φωνή
Και η οργή απ την ψυχή ξεσπάει
Νοστάλγησα μια ήρεμη ζωή
Και τώρα πια κανείς κανείς δεν με κρατάει

Η φαντασία ζωηρή
Το όνειρο ζητάει
Με συνεπαίρνει η χαρά
Σαν της ζωής το νήμα
Όταν ζητάω το φιλί
Σαν το νερό κυλάει
Και της ψυχής η χαραυγή
Λευκό αγγέλου ντύμα

Στα χείλη μου λυγίζει η φωνή
Και η οργή απ την ψυχή ξεσπάει
Νοστάλγησα μια ήρεμη ζωή
Και τώρα πια κανείς κανείς δεν με κρατάει

ΜΥΘΩΔΙΑ ΜΥΣΤΙΚΗ


Θα πλάσω κάποια μυθωδία μυστική
Να σαγηνέψει ένα κόσμο σαστισμένο
Σε μια νιρβάνα να βυθίσει το κορμί
τιποτε πια να μην καταλαβαινω

Αχερουσίας λίμνης νιώθω ναυαγός
Σε ένα μπάρκο , ελπίδες φορτωμένο
Κίρκη με πλάνεψε και πέρασ’ ο καιρός
στις ηδονες τα χρονια να ξοδευω

Σειρήνες άχαρες κι εγώ χωρίς κερί
Ακούω λάγνες ,σε πλοίο τσακισμένο
Βαρέθηκα να περιμένω την αυγή
δεμένος σε κατάρτι ξεφτισμένο

Θα πλάσω κάποια μυθωδία μυστική
Να σαγηνέψει ένα κόσμο τελειωμένο
Σε μια νιρβάνα να βυθίσει το κορμί
τιποτε πια να μην καταλαβαινω



© Copyright, ZAKU