THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES

Δευτέρα 29 Ιουνίου 2009

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

Με αναμνήσεις μακρινές απ΄ την πατρίδα
Σε πλοίου κατάστρωμα νιώθω τ’ αγέρι
Σαν χάδι πατρικό που η θάλασσα γαλήνια
Μου στέλνει και στα σπλάχνα της με παίρνει .

Σε ακούω μες απ’ του σφυριού τον ήχο
Ρυθμικό κι αέναο να κτυπά το καλοκαίρι
Ριγεί η καρδία μου τώρα σε κάθε κτύπο
Στο καλαπόδι σου μοιάζει φυλακισμένη

Σε οσμίζομαι στην μυρωδιά απ’ την κόλλα
σαν ύπουλο ναρκωτικό αργά με εθίζει
Κλείνω τα μάτια για να σε δω όπως πρώτα
Βλέπω σκιά που την μορφή σου δεν θυμίζει

Σε αγγίζω όμως τώρα με χέρια ροζιασμένα
Απ της φαλτσέτας σου την άγρια όψη
Σαν άπιστος Θωμάς αγγίζοντας ψάχνω εσένα
Στου κάγκελου του καραβιού την κόψη.

καθισμένος σε στάση εμβρυακή νιώθω τ’ αγέρι
μοιάζει ζεστή τώρα πνοή το θρόισμα του ανέμου
με συντροφεύει μακριά, ακούγεται ως τ’ Αλγέρι
μου ψιθυρίζει στοργικά , καλό ταξίδι γιε μου.

Κυριακή 21 Ιουνίου 2009

ΣΕ ΠΙΣΤΑ ΚΡΥΜΜΕΝΗ

Μεθυσμένη στα σοκάκια γυρίζεις
Χαϊδεύεις στον τοίχο μία σκιά
Σαν φως λυχναριού τρεμοσβήνεις
Στο καθάριο φύσημα του νοτιά.

Άκου στην πέτρα ,η ανάσα γρυλίζει
Σαν ήχος σαξόφωνου σε διαπερνά
Φάλτσα νότα την ψυχή σου αγγίζει
Λυγμός που χάνεται στα σκοτεινά.

Χάραξε, τον ήλιο κοιτάς παγωμένη
καύτρα τσιγάρου για συντροφιά
Μοιάζει στα δυο σου μάτια ταιριασμένη
Άνοιξης πυγολαμπίδα που ξεψυχά.

Στήσε χορό σε πίστα κρυμμένη
Άπλωσε τα χέρια σου σταυρωτά
Χρόνια στο βούρκο κολλημένη
Καιρός να νιώσεις λίγη χαρά.

Πέμπτη 18 Ιουνίου 2009

ΥΓΡΗ ΜΕΛΩΔΙΑ

Η μελωδία σου ρουφηγμένη απ’ το χθες
Μπολιάζει θύμισες παλιές μες την ψυχή
δάχτυλα σέρνονται σε τεντωμένες χορδές
σαν χάδι ζεστό που αγκαλιάζει το κορμί .

με ταξιδεύεις στοργικά σε θάλασσες πλατιές
πόθους αχόρταγα ξυπνά η μορφή σου
κόλπος λύτρωσης από φουρτούνες σφοδρές
απάγκιο λιμάνι στην άκρη της αβύσσου.

Η ανάσα σου με τυλίγει με νότες τρυφερές
Η πνοή σου καυτή τα κορμιά μας ενώνει
Ο έρωτας μ’ αρμενίζει σ’ εικόνες μαγικές
Οι πτυχές σου υγρές και το πάθος με λιώνει.

Τετάρτη 17 Ιουνίου 2009

Ταξίδι αναψυχής

Σηκώνω τις άγκυρες για μακριά
Τα μαύρα πανιά μου με φλόγες ζωσμένα
Ότι απέμεινε πίσω πονά
Και μια ζωή κερασμένη σε σένα

(ρεφραίν)
Ταξίδι αναψυχής
Στο δρόμο της φυγής
Κλαίει απόψε για μένα ο ουρανός
Που ‘μεινα μόνος διαβάτης σκυφτός

Λύνω τα χέρια μου απ’ τα δεσμά
Πετούν τα όνειρα μα δεν τα φτάνω
Τι να μου δώσει μια κρύα καρδιά
Που δεν κατάλαβα ότι την χάνω

Magda

Δευτέρα 1 Ιουνίου 2009

ΞΗΜΕΡΩΜΑ ΣΑΒΒΑΤΟΥ

Κάθε που γλυκοχάραζε
Έτοιμη για δουλειά
Το μαύρο πέπλο φόραγες
νύφη μαβιά του βάλτου .

απ’ την αρχή της μέρας
σου ‘παίρναν τη μιλιά
Φωνές μες το σκοτάδι
σαν άγγιγμα θανάτου .

Κι έτσι αργά προσπέρναγες
του κάστρου τα σκαλιά
σε υπόγεια υγρά σε ρίχνανε
στο βάθος του βαράθρου .

Σου ρούφαγαν το αίμα
τσάκιζαν τα φτερά
αφέντικα σου πούλαγαν
τον ίδρο του καμάτου .

*******************

όταν εσύ κατάλαβες
το σύστημα κενό
τότε πολύ προσπάθησες
να σπάσεις τα δεσμά σου

μα σε γεμίσαν ενοχές
σε λέγανε τρελή
το σύστημα κατάλαβε
και βάλτο στα μυαλά σου

Το μεσημέρι έφτασες
Σαν ράκος στο σταθμό
Μέτρησες όλες τις ζημιές
Που ‘καναν στην καρδιά σου

Απόγευμα και έτρεχες
Να βρεις το λυτρωμό
με μια κιθάρα ‘αγκαλια
στο φάλτσο κάποιου τάστου .

************************

Κι έφτασε μια Παράσκευή
σε ξέφρενο ρυθμό
και την χορδή πια έκοψες
μέσα σε μία ζάλη .

στην άχαρη σου πιά μορφή
της αύρας το κενό
κοιτάς τον κόσμο από κει
στου χάρου την αγκάλη

Κάθε που γλυκοχάραζε
δεν πας πια για δουλειά
σε παίρνει ακόμα πιό μακριά
νύφη μαβιά του βάλτου

και τώρα που ξημέρωσε ’
σου δίνουν την μιλιά
της νιότης σου τα όνειρα
ξημέρωμα Σαββάτου.