ΑΧΡΩΜΟΙ ΑΛΜΠΙΝΟΙ

Άχρωμοι αλμπίνοι μου στείλαν κατάρα
Το βλέμμα καρφώνω σε τρίχρωμα λαμπιόνια
Θυσία αναίμακτη της νιότης μου τα χρόνια
Σαν σκεβρωμένες χορδές σε φάλτσα κιθάρα

Ταξιδεύει ο νους μου στη χώρα της θλίψης
Μη μ’ ακουμπάς πονάω παντού
Δίνω το σώμα μου μα είμαι αλλού
Σε έχω τόσο κοντά μα μη μ’ απορρίψεις

Συγγνώμη τώρα ζητώ για κάθε μου σφάλμα
Τη σκέψη μου ορίζουν τρισάθλια τελώνια
Ποτίσαν τα κύτταρα με σαράκια αιώνια
Των πληγών μου κουβαλάς κι''εσύ το κάρμα

Ξέρω πόσο σου στοίχισαν όλα τα χρόνια
Βυθισμένη στο τέλμα μια μικρής αυταπάτης
Ικετεύοντας στωικά να φυσήξει ο μπάτης
Να σαρώσει του μυαλού μου τ’ αλώνια

Άχρωμοι αλμπίνοι μου στείλαν κατάρα
Το βλέμμα καρφώνω σε τρίχρωμα λαμπιόνια
Θυσία αναίμακτη της νιότης μου τα χρόνια
Σαν σκεβρωμένες χορδές σε φάλτσα κιθάρα