ΣΤΗ ΛΑΥΡΑΤΗΣ ΜΑΛΑΡΙΑΣ

Δεν τα γουστάρω άλλο τούτα τα καρνάγια
Να επισκευάζω τις στιγμές τις πόρνες
όρτσα Θα ρίξω , με λαμαρίνες σκόρπιες
Έλα κι εσύ πριν μας τελειώσει η μαλάρια

Να μην με ψάξεις στων πειρατών τη χάρτα
Δεν θα με βρεις στην όαση της siwas
Μην μ’ αγναντέψεις απ’ τις πλαγιές της Ίδας
Σε καπηλειό θα ‘μαι δίπλα σε άδεια μπουκάλια

Δώσε πουνέντε Παναγιά να φυγουμ’ απ τα βράχια
Σκούζει στα κόντρα το σκαρί καθώς πλευρίζει
Μόνο μια χούφτα σκόνη έχει απομείνει
Από αυτή την άσπρη που πουλάνε στα παζάρια

Τάζει σε άγιους μάλαμα ο θερμαστής ο Τζίμης
Σε μια εικόνα αρπαγμένη απ’ τη λαύρα
Μαντίλια βλέπει να σαλεύουν στα μουράγια
Ψάχνει την αύρα σου μα εσύ όλο θα λείπεις