Πάλι σε νιώθω να κυλάς στα ίδια λάθη
Πάθη τυλίγουν της ζωή σου τον καμβά
Κι αν πίστευα ότι ο χρόνος θα σε αλλάξει
Κάλπικα λόγια που χορεύουν σαν τρελά
Αν της ψυχής τα μονοπάτια σε πλανεύουν
Σε παρασύρουν σ ένα κόσμο αλαργινό
Αν οι παλμοί της νιότης σου σε στέλνουν
Σ’ ατέρμονο κοχλία δίχως τελειωμό
Σταγόνα της βροχής μοιάζει το δάκρυ
Ρυάκι μ αλμυρό νερό της λησμονιάς
Κι αν η ελπίδα ακόμα μέσα μου υπάρχει
Ψεύτικη είναι και αρχίζεις να ξεχνάς .
Μαζί του παρασέρνει τα όνειρα μου
Στον δρόμο του χαράζει την πληγή
Κι αν χώρο έχω μέσα στην καρδία μου
Ιούδα μοιάζει το τελευταίο μας φιλί
Δευτέρα 25 Μαΐου 2009
ΑΛΜΥΡΟ ΝΕΡΟ ΤΗΣ ΛΗΣΜΟΝΙΑΣ
Αναρτήθηκε από ΧΕΡΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ στις 8:44 μ.μ.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου