Σαν ένα σκίρτημα αγωνίας που κατακλύζει το μυαλό μου
Σαν την αφελή αταξία ενός μικρού παιδιού
Βυθίζομαι μέσα στην όμορφη πλάνη σου
Κτίζοντας γύρω μου ένα ψεύτικο κόσμο .
Σαν τον ατέρμονα κοχλία ψάχνω το τέρμα σου
Στριφογυρίζοντας συνέχεια τροφοδοτώ τον πόθο σου
Με την αδρεναλίνη που νιώθω να κυλά στις φλέβες μου
ζω σε μια έκσταση μπρος στον βωμό της τρέλας σου
οι ερινύες χορεύουν μες την σκέψη μου
και οι φόβοι σκορπούν την χαρά της αμαρτίας μου
δέσμιος σαν τον γύπα να τρως τις σάρκες μου
παραδομένος σ’ ένα αέναο κύκλο .
ΔΗΜΗΤΡΗΣ.......
Κυριακή 1 Μαρτίου 2009
ΤΟ ΠΑΘΟΣ
Αναρτήθηκε από ΧΕΡΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ στις 2:16 μ.μ.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου